ازگود اشلاتر(درد برجستگی زیر کاسه زانو):فشار بر روی سیستم اسکلتی

بیماری ازگود اشلاتر (OS) آسیب استفاده بیش از حد با درد واقع در زیر زانو است که در آن تاندون کشکک (درج) در توبروسیتی تیبیا به پایان می‌رسد. قلنمه استخوانی ممکن است در این ناحیه شروع به رشد کند و معمولا با پیشرفت عارضه رخ می‌دهد. این امر به دلیل فشار بیش از حد بر روی سیستم اسکلت در طول دوره رشد سریع همراه با فشار ناشی از فعالیت عضله چهارسر بر روی تاندون پاتلا در محل الحاق آن در استخوان رخ می‌دهد. اگر برآمدگی شکل گیرد، نگران نباشید چون با ازگود اشلاتر خوش خیم است، و به احتمال زیاد مانند سنین کودکی همچنان ادامه خواهد داشت. به طور معمول هیچ اثر طولانی مدت برای این عارضه به جز درد در ناحیه بالا آمده‌ی استخوان هنگام زانو زدن بر روی سطح سخت وجود ندارد.

دلایل بیماری ازگود اشلاتر (درد و ورم زیر زانو)

در طول فعالیت‌هایی که شامل دویدن، پریدن و خم شدن هستند، مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال و باله، ماهیچه‌های ران کودک شما (عضله چهار سر) تاندونی که کاسه‌ی زانو را را به صفحه رشد در قسمت بالای استخوان قلم پا متصل می‌کند می‌کشند.

این فشار تکراری می‌تواند باعث کشیدن تاندون روی صفحه رشد، جایی که تاندون به استخوان قلم پا وارد می‌شود، شود، که باعث به وجود آمدن درد و تورم همراه با بیماری ازگود اشلاتر می‌شود. بدن بعضی از  کودکان تلاش می‌کند این شکاف را با رشد استخوان جدید ببندد، که می‌تواند منجر به یک برآمدگی استخوانی در آن نقطه شود.

علائم بیماری ازگود اشلاتر

علائم بیماری ازگود اشلاتر عبارتند از:

• درد و تورم احتمالی زیر زانو واقع شده در نزدیکی بالای استخوان قلم پا
• یک برآمدگی یا غده استخوانی در قسمت جلوی بالای استخوان در توبروسیتی تیبیا که به طور معمول هنگام لمس دردناک است.
• درد همراه با دویدن، پریدن، و قطع ورزش
• درد کاهش یافته یا عدم وجود درد هنگام استراحت
• از دست دادن احتمالی محدوده حرکتی، معمولا خمیدگی.
• درد و سفتی ممکن با کشش عضلات چهار سر به دلیل کشیدن تاندون پاتلا.
• از دست دادن قدرت عضلات چهارسر که عمدتا به علت درد مانع استفاده از آن است.
• زانو زدن دردناک

بیماری ازگود اشلاتر معمولا با درد خفیف شروع می‌شود. این عارضه معمولا به دلیل درد، خود محدود است. ادامه دادن به فشار به خاطر درد می‌تواند باعث طول عمر طولانی مدت درد شود که در نتیجه عملکرد محدود می‌شود. مداخله زودهنگام معمولا بسیار مفید است.

پزشکان چگونه این عارضه را تشخیص می‌دهند؟

---

پزشک شما ممکن است به علت سن، علائم زانو و در بسیاری از موارد سابقه‌ی ورزشی شما مشکوک باشد که شما مبتلا به بیماری ازگود اشلاتر هستید. برای تایید تشخیص، پزشک زانوی شما را برای درد، حساسیت، تورم و قرمزی و برای بررسی محدوده حرکتی که در مفصلتان دارید، بازرسی می‌کند. او همچنین می‌تواند دامنه حرکت مفصل ران شما را بررسی کند.

اگر تشخیص قطعی نیست، پزشک شما ممکن است اشعه ایکس زانو را توصیه کند. این اشعه‌های ایکس ممکن است قطعات کوچک استخوانی را که از بالای استخوان قلم پای شما جدا شده‌اند و یا نواحی غیر طبیعی رسوبات کلسیم در تاندون پاتلا را نشان دهند. اگر درد شما ثابت باشد یا حساسیت زانوی شما به یک نقطه محدود نمی‌شود، پزشک ممکن است از این اشعه‌های ایکس برای یافتن سایر مشکلات، مانند شکستگی، تومور یا عفونت استفاده کند.

در بعضی موارد، پزشک شما می‌تواند یک سونوگرافی یا یک تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای ارزیابی بیشتر تاندون پاتلا را توصیه کند.

چگونگی درمان بیماری ازگود اشلاتر

شما می‌توانید درد بیماری ازگود اشلاتر را با موارد زیر درمان کنید:

درمان‌های ابتدایی

اولین چیزهایی که می‌توانید انجام دهید عبارتند از:

استراحت

در این مورد، استراحت نشان دهنده‌ی کاهش تمرین منظم یا هرگونه فعالیتی که شامل دویدن و پریدن یا فعالیتی که باعث درد زانو می‌شود، است.

یخ

یخ را به ناحیه دردناک اعمال کنید، معمولا هر چه زودتر، بهتر. قاعده برای استفاده از یخ این است که بیشتر از 20 دقیقه در هر ساعت از آن استفاده نکنید. یخ را مستقیما بر روی پوست قرار ندهید، به خصوص اگر از شیوه‌ی پک ژله‌ای استفاده می‌کنید. استفاده از کیسه‌ی نخودهای یخ زده می‌تواند ایده‌آل باشد. افرادی که دارای گردش خون ضعیف هستند یا احساس نقص می‌کنند، باید هنگام استفاده از یخ به طور ویژه‌ای مراقب باشند.

فشرده سازی

فشرده سازی به جلوگیری و کاهش تورم کمک می‌کند. تورم می‌تواند درد را افزایش دهد و پاسخ بهبودی را کند کند، بنابراین تا آنجا که امکان دارد، آن را محدود کنید. شما می‌توانید بسته بندی ACE رایج را مورد استفاده قرار دهید. اگر دوستی دارید که از لحاظ پزشکی آموزش دیده است، بسیاری از تکنیک‌های مختلف با نوار بستن نیز می‌توانند به کاهش تورم کمک کنند. شما همچنین ممکن است یک آستین فشرده یا لباس را برای خود در نظر بگیرید.

ارتفاع

اگر تورم در زانوهای شما وجود داشته باشد، بالا بردن پا ممکن است مفید باشد.

دارو

پزشک همچنین ممکن است داروهای بدون نسخه ضد درد مانند ایبوپروفن را پیشنهاد کند یا داروهای ضد التهاب را تجویز کند.

با نوار بستن

علاوه بر تسکین درد، هدف از بستن با نوار ارائه‌ی فشرده سازی بیشتر روی توبروسیتی تیبیا و تسهیل جریان خون اضافی به ناحیه است. این همچنین یک proprioceptive input  ارائه می‌دهد که می‌تواند در طول فعالیت به زانو کمک کند.

محدوده حرکت خود را با فیزیوتراپی بهبود ببخشید (ROM)

هدف اولیه یک برنامه توانبخشی، بازگرداندن محدوده حرکت بدون درد کامل برای خم سازی زانو (خم شدن) و کشش(صاف کردن) است. این می‌تواند به روش‌های مختلف انجام شود. پزشکان موارد زیر را توصیه می‌کنند:

• استفاده از فوم رولر برای کمک به هرگونه علائم میوفاسیال
• ماساژ و درمان دستی
• شاک ویو تراپی
• طب سوزنی
• لیزر درمانی

تمرینات قدرتی

هدف اصلی یک برنامه قدرتی در فیزیوتراپی کار بر روی عضلات چهار سر و گلوتئوس مدیوس یا سرینی متوسط (عضله ابداکشن هیپ) است. بلند کردن وزنه یک انتخاب مناسب است، اما ممکن است در ابتدا مجبور باشید محدوده‌ی حرکتی خود را محدود کنید. اکثر بیماران از یک برنامه بدون وزن شروع می‌کنند و سپس به تحمل وزن جزئی و در نهایت وزن کامل پیشرفت می‌کنند. هرچه علائم شدیدتر باشند، برای فرد بیشتر طول می‌کشد تا به تمرینات سخت بیشتر پیشرفت کند یا مقاومت را افزایش دهد.

بلند کردن پای راست به سمت جلو

برای انجام این تمرین:

• به پشت دراز بکشید و زانوی آسیب ندیده خود را خم کنید به طوری که کف پا صاف روی زمین قرار گیرد. پای آسیب دیده باید صاف باشد. اطمینان حاصل کنید که قسمت پایین کمرتان دارای منحنی عادی است. شما باید بتوانید دستتان را بین زمین و قسمت کوچک کمرتان بلغزانید، کف دستتان باید کف زمین را لمس کند و کمرتان باید پست دستتان را لمس کند.
• عضلات ران را در پای آسیب دیده با فشار پشت زانویی که روی زمین مسطح است سفت کنید. زانوی خود را صاف نگه دارید.
• عضلات ران خود را سفت نگه دارید و پایتان صاف باشد، پایتان را بلند کنید، به طوری که فاصله پاشنه شما حدود 12 اینچ از کف باشد.
• حدود 6 ثانیه نگه دارید، سپس پایتان را به آرامی پایین بیاورید.
• بین تکرار حرکات، تا 10 ثانیه استراحت کنید.
• 8 تا 12 بار تکرار کنید.

Short-arc quad

برای انجام این تمرین:

• به پشت دراز بکشید و زانوها را روی یک فوم رول یا یک حوله بزرگ رول شده خمیده کنید و پاشنه‌ها روی زمین باشند.
• قسمت پایینی پای آسیب دیده را بلند کنید تا جایی که پایتان صاف شود. پشت زانو را روی فوم یا حوله نگه دارید.
• پای خود را به مدت حدود 6 ثانیه صاف نگه دارید، سپس به آرامی زانو را خم کنید و پاشنه‌ها را روی زمین برگردانید. بین تکرار حرکات، تا 10 ثانیه استراحت کنید.
• 8 تا 12 بار حرکت را تکرار کنید.

Half-squat with knees and feet turned out to the side

برای انجام این تمرین:

• بایستید و پاها را به عرض شانه از هم باز کنید، و در حدود 45 درجه به سمت پهلو بچرخید.
• کمرتان را صاف نگه دارید و باسن خود را سفت کنید.
• به آرامی زانوهایتان را به سمت پایین‌تر بدنتان در حدود یک چهارم از راه پایین به سمت کف زمین خم کنید.
• سعی کنید در تمام طول تمرین کمرتان را صاف نگه دارید، و اجازه ندهید لگن شما به سمت جلو کج شود یا زانوی شما فراتر از نوک انگشتانتان منبسط شود.
• 8 تا 12 بار تکرار کنید.

حرکت پله، بالا رفتن از پله (استپ آپ)

برای انجام این تمرین:

• یک چهارپایه تک پله‌ای روی زمین قرار دهید.
• اگر روی کف پاهایتان ثابت نیستید، هنگام انجام این تمرین یک صندلی یا دیوار را با دست نگه دارید.
• کمر خود را صاف نگه دارید و با پای آسیب دیده خود یک قدم روی چهارپایه بردارید.
• سعی کنید همانطور که حرکت پله‌ای را انجام می‌دهید، پشت پای خود را عقب نزنید. برای قدم برداشتن تنها از پای آسیب دیده استفاده کنید. سپس پای دیگر خود را برای حرکت پله‌ای بلند کنید.
• به موقعیت شروع بازگردید، و هر دو پایتان را روی زمین قرار دهید.
• حرکت را 8 تا 12 مرتبه تکرار کنید.

پایین آمدن از پله

برای انجام این تمرین:

• روی یک چهار پایه تک پله‌ای بایستید.
• اگر روی کف پاهایتان ثابت نیستید، هنگام انجام این تمرین یک صندلی یا دیوار را با دست نگه دارید.
• به آرامی با پای سالم خود یک قدم به پایین بردارید، اجازه دهید پاشنه پایتان به آرامی کف زمین را لمس کند.
• همانطور که به پایین قدم می‌گذارید، سعی کنید زانوی آسیب دیده خود را در مسیر مستقیم به سمت انگشت میانه نگه دارید.
• به موقعیت شروع بازگردید، کف هر دو پاهایتان را روی چهارپایه قرار دهید.
• این حرکت را 8 تا 12 بار تکرار کنید.

Terminal knee extension

برای انجام این تمرین:

• انتهای بند تمرین را برای ایجاد حلقه به هم گره بزنید.
• یک انتهای حلقه را یک شیء محکم وصل کنید، یا در را روی آن ببندید تا این را سر جایش نگه دارد. (یا می‌توانید از یک نفر بخواهید که انتحای حلقه را برای ارائه مقاومت نگه دارد).
• انتهای دیگر باند تمرین را در اطراف زانو پای آسیب دیده گره بزنید.
• پای آسیب دیده را تا حدودی در قسمت زانو خم نگه دارید.
• پای سالمتان را در حدود یک قدم پشت پای آسیب دیده قرار دهید.
• سپس به آرامی پای آسیب دیده را با سفت کردن عضلات ران آن پا صاف کنید.
• برای حدود 6 ثانیه نگه دارید، سپس به حالت اول بازگردید و زانویتان را کمی خم کنید.
• تا 10ثانیه استراحت کنید.
• این حرکت را 8 تا 12 بار تکرار کنید. مراقبت بعدی بخش مهمی از درمان و ایمنی شما است.

چگونگی پیشگیری از بیماری ازگود اشلاتر

اطمینان حاصل کنید که استراحت بین فصل‌های ورزشی، حوادث ورزشی و دوره‌های تمرینات با حجم بالاتر را برنامه ریزی کنید. از آنجایی که بدن یک نوجوان تحت تغییرات فیزیکی قرار می‌گیرد، استراحت یک عامل حیاتی است. ازگود اشلاتر به طور معمول با تمرین بیش از حد یا استفاده بیش از حد در ترکیب با یک سیستم اسکلت سریع در حال رشد، مرتبط است. زمان‌هایی وجود دارد که نوجوان نیاز به استراحت دارد. مهم است که نوجوان را به خاطر درد، بدون بهبودی و استراحت کافی تشویق به ورزش نکنید، و در صورت لزوم، توسط یک پزشک واجد شرایط نوجوان را ارزیابی کنید.

به عنوان بخشی از استراتژی پیشگیری و آموزش متقاطع، تمرینات شرح داده شده در تمرینات توانبخشی بیماری ازگود اشلاتر را انجام دهید. گرم کردن و سرد کردن مناسب هنگام انجام در یک رویداد ورزشی یا جلسه آموزش مهم، امری حیاتی است.

قبل از ورزش گرم کنید

پزشکان توصیه می‌کنند که مدت زمان گرم شدن نرمال خود را حداقل 10 دقیقه افزایش دهید تا جریان خون به آن ناحیه افزایش یابد. از آنجایی که حرکت برای آوردن مواد مغذی لازم است این کار امکان تحرک بهتر و همچنین افزایش بهبودی را فراهم می‌کند. ابتدا از یک دوچرخه ثابت یا ماشین پارو استفاده کنید تا عضلات گرم شوند و مفصل زانو بیشتر روان شود. پس از چندین بار به عنوان بخشی از گرم کردن، روی حرکت در یک موقعیت اسکوات عمیق کار کنید. شما ممکن است نیاز به آویزان شدن بر روی یک میله یا یک دسته بلند داشته باشید تا همانطور که روی اسکوات حرکت می‌کنید کمی فشار از روی زانو برداشته شود.

تفاوت بین بیماری ازگود اشلاتر یا جداسازی توبرکل تیبیا چیست؟

بیماری ازگود اشلاتر با التهاب توبرکل تیبیا مشخص می‌شود. از سوی دیگر، در یک شکستگی کنده شده، کشش نیروی عضله چهارسر یا تاندون، توبرکل را از تیبیا جدا می‌کند. فرد مبتلا به شکستگی کنده شده معمولا قادر به استفاده از پا برای راه رفتن به سمت بیمارستان نخواهد بود، در حالی که بیمار مبتلا به سندرم ازگود اشلاتر قادر به راه رفتن خواهد بود، هر چند با درد.